Superkritische CO2 in extractieprocessen
Superkritische CO2 is, geloof ik, de meeste bekende superkritische. Het is een belangrijk commercieel en industrieel oplosmiddel vanwege de rol die het speelt bij de chemische extractie, naast de lage toxiciteit en de impact op het milieu.
Superkritische CO2 kan worden gevonden in extractieprocessen, zoals algen, oliën, smaken en actieve bestanddelen. Het wordt ook gebruikt in splitsingsprocessen, zoals drankfermentatie, ontgeuring van vetstoffen op het gebied van cosmetica en zuiveringsprocessen voor polymeren.
Deze inerte vloeistof is interessant omdat het zijn superkritische fase bereikt bij een relatief lage druk (73.8 bara) en een lage temperatuur (31,1 °C). Door de relatief lage temperatuur van het proces en de stabiliteit van CO2 kunnen de meeste verbindingen ook met weinig schade of denaturering worden geëxtraheerd.
Kooldioxide gedraagt zich meestal als een gas bij standaardtemperatuur en -druk (STP) of als een vaste stof die droogijs wordt genoemd wanneer het wordt ingevroren. Als de temperatuur en druk van de STP allebei worden verhoogd om op of boven het kritische punt voor kooldioxide te komen, kan het eigenschappen aannemen die het midden houden tussen een gas en een vloeistof.
Meer specifiek, het gedraagt zich als een superkritische vloeistof, boven zijn kritische temperatuur (31,1 °C) en kritische druk met de eigenschappen van een gas maar met de dichtheid gelijkend op die van een vloeistof.
Bovendien biedt CO2 het voordeel dat het geurloos, niet giftig en niet brandbaar is. Het verandert niets aan het te extraheren of te zuiveren product. Om milieuredenen gebruiken steeds meer industrieën superkritische CO2 in hun proces omdat het gepositioneerd is als een alternatief voor organische oplosmiddelen. In tegenstelling tot oplosmiddelen die uit aardolie geproduceerd worden, is CO2 immers van nature beschikbaar en overvloedig aanwezig, waardoor het minder duur is. Er zijn echter zeer weinig oplossing om het te implementeren, omdat de installaties duur blijven.